yerimde duramıyorum

tam bahar telaşı içindeyim. nereye bakacağımı şaşırmış vaziyette. saat 6 30 da kalkıp şıpıdık terliklerle koştur evin girişindeki erguvanı iyi ışık alırken çekmeye çalış, oradan başka bir leylak oradan sümübl filan derken neredeyse kafayı yemece.. bu kadar uzun zaman kötü havadan sonra çokk iyi geldi bu güneşin cümbüşü..( bu arada çekilen fotoğraflarım kartın azizliğine uğra ve yok olsun:((((

neyse bu oradan oraya halim stüdyoya da yansıdı. arka oda gün ışığı stüdyosuna çevrildi...

yerdeki sepet  , hasır bavulun orada ne işi mi var?? yeni doğan bebeleri onlarda fotoğraflıyoruz. arka oda stüdyo da bebeler , anneler babalar baharın ışığında yumak oluyoruz.
bu bahar bi tek beni vurmuyor herhalde dimi:)